ਰਣਵੀਰ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮੰਨ ਕੇ ਸਿੱਖਿਆ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ, ਪਿੱਜਾ ਟਰੱਕ ਨਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ

ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਚੀਮਾਂ ਦੀ ਨੌਕਰੀ COVID -19 ਲਾਕਡਾਉਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਚੱਲੀ ਗਈ। ਨੌਕਰੀ ਗਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼ੇਫ ਰਣਵੀਰ ਬਰਾੜ ਦੇ YouTube ਚੈਨਲ ਤੋਂ ਕੁਕਿੰਗ ਸਿੱਖ ਕੇ ਪਿੱਜਾ ਫੈਕਟਰੀ ਨਾਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਹਰ ਮਹੀਨੇ 2 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਕਮਾ ਰਹੇ ਹਨ।

36 ਸਾਲ ਦੇ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਚੀਮਾਂ ਅਤੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਇੱਕ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵਦੀ ਪਤਨੀ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਵਿੱਚ ਸੰਕੋਚ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਲੇਕਿਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਤਾਨਿਆਂ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।

COVID-19 ਲਾਕਡਾਉਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੀਪ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਨੌਕਰੀ ਗਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਪ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਢਿਲਵਾਂ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿੱਜਾ ਫੈਕਟਰੀ ਨਾਮ ਨਾਲ ਇੱਕ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਦੀ ਖਾਸਿਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਕੇਵਲ 199 ਰੁਪਏ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਅਨਲਿਮਿਟੇਡ ਪਿੱਜਾ, ਬਰਗਰ ਅਤੇ ਫਰਾਇਜ ਦਾ ਮਜਾ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹੋ।

ਅਗਸਤ 2020 ਵਿੱਚ 4 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦੇ ਨਿਵੇਸ਼ ਨਾਲ ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀਪ ਅੱਜ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਕਰੀਬ 2 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਕਮਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਲੇਕਿਨ ਅੱਜ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕੰਮ ਉੱਤੇ ਬੇਹੱਦ ਮਾਣ ਹੈ। ਉਹ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੀਪ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਛਾਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਦੇ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਉੱਤੇ ਵਿਕਣ ਵਾਲੇ ਪਿੱਜੇ ਨੂੰ ਉਂਗਲੀਆਂ ਚੱਟ-ਚੱਟ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ।

12ਵੀਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਮਾਉਣਾ

ਭਾਰਤ ਦੀ ਮਸਹੂਰ ਵੈੱਬਸਾਈਟ “ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡਿਆ” ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੀਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਢਿਲਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ ਤੱਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਚਾਚਾ ਚਾਚੀ ਦੇ ਕੋਲ ਦਿੱਲੀ ਆ ਗਏ। ਦਿੱਲੀ / ਐਨਸੀਆਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਕਰੀਬ ਚਾਰ ਸਾਲ ਬਿਤਾਏ। ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕੀਤੇ।

ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿਚ 12ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਪ ਨੇ 5, 000 ਰੁਪਏ ਦੇ ਮਾਸਿਕ ਤਨਖਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਲਟੀਨੈਸ਼ਨਲ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਗ੍ਰੈਜੁਏਸ਼ਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਆਈਟੀ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ।

ਦੀਪ ਲਈ ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਵਿਕਲਪ ਅਤੇ ਲੋੜ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਪਰਤਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕਮਾਤਰ ਵਿਕਲਪ ਸੀ।

2. 5 ਲੱਖ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਗਵਾਉਣਾ, ਕਿਸੇ ਸਦਮੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਦੀਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਚੇ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਖੋ ਦਿੱਤੀ, ਤੱਦ ਮੇਰੀ ਤਨਖਵਾਹ ਕਰੀਬ 2. 5 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਫਾਇਨੈਸ਼ੀਅਲ ਸਕਿਉਰਿਟੀ ਨੂੰ ਗਵਾਉਣਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਦਮੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਦੀਪ ਨੇ ਅੱਗੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਨੌਕਰੀ ਜਾਣਾ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਰੂਪ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਝੱਟਕਾ ਸੀ, ਲੇਕਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜੋ ਇਸ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚੋਂ ਗੁਜਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਈ ਹੋਰ ਲੋਕ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਕਠਿਨਾਈ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਕੁੱਝ ਹਫਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਲੇਕਿਨ ਉੱਥੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਮੋੜ ਆਇਆ। ਦੀਪ ਇੱਕ ਸਾਂਝੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਹਨ ਅਤੇ ਧਾਲੀਵਾਲ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਕਰੀਬ 100 ਏਕਡ਼ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੈ। ਬਾਵਜੂਦ ਇਸ ਦੇ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਕੰਮ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਡਾਇਆ ਮਜਾਕ

ਦੀਪ ਨੇ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਵਿਅੰਜਨਾਂ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਬਿਹਤਰ ਪਿੱਜਾ, ਬਰਗਰ ਅਤੇ ਫਰਾਇਜ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਅੰਜਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਸੋਚਿਆ।

ਦੀਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਿੱਜਾ ਅਤੇ ਬਰਗਰ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਜੋ ਵਿਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੇਕਾਰ ਸੀ। ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ 3 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਦੇ 1 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਯਾਨੀ ਕਿ ਕੁਲ ਚਾਰ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਦੇ ਨਾਲ ਦੀਪ ਨੇ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦਿੱਲੀ / ਐਨਸੀਆਰ ਵਿੱਚ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਕਲਚਰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਸੀ। ਚਾਇਨੀਜ ਫੂਡ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕਾਠੀ ਰੋਲ ਤੱਕ, ਉੱਥੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੀਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਾਲੀਵਾਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆਵਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਮਜਾਕ ਉਡਾਇਆ। ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਭਵਿੱਖਵਾਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਫਲ (ਫੇਲ੍ਹ) ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।

ਦੀਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਨੂੰ ਰੇਹੜੀ (ਸਟਰੀਟ ਵੇਂਡਰ) ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਜਾ ਬਰਗਰ ਵਾਲਾ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਤਰ੍ਹਾਂ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕੀਤੀਆਂ। ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੇਰਾ ਦ੍ਰੜ ਸੰਕਲਪ (ਇਰਾਦਾ) ਬਹੁਤ ਮਜਬੂਤ ਸੀ।

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਹੋਟਲ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਦੀਪ

ਦੀਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ੁਰੁਆਤੀ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਕਾਫ਼ੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ਪੂਰਨ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਬ ਕੁੱਝ ਗਰਾਉਂਡ ਜੀਰੋ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਪਿੱਜਾ ਅਤੇ ਬਰਗਰ ਖਾਣ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਮਜਾ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਇੱਕ ਭੀੜ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਮੋਸੇ, ਪਕੌੜੇ ਅਤੇ ਚਾਹ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲਿਆ। ਇੱਥੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਵੇਂ ਵਿਅੰਜਨ ਅਤੇ ਸਵਾਦ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਦੀਪ ਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਅੰਜਨ ਅਜਮਾਉਣ ਲਈ ਆਫਰ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮੈਨਿਊ ਦੀ ਕੀਮਤ 199 ਰੁਪਏ ਰੱਖੀ।

ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਾਰ ਪਿੱਜਾ, ਬਰਗਰ ਅਤੇ ਫਰਾਈ ਖਾਧੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਪਿਤਾ-ਪੁੱਤ ਦੀ ਜੋਡ਼ੀ ਸੀ। ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆਏ ਸਨ। ਇੱਕਮਾਤਰ ਪਾਲਿਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੀਪ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਹੈ ‘ਨੋ ਵੇਸਟੇਜ, ਨੋ ਟੇਕਅਵੇ ਲੇਫਟਓਵਰ ਪਾਲਿਸੀ’। ਯਾਨੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਖਾਣਾ ਹੈ ਉਥੇ ਹੀ ਖਾਣਾ ਹੈ, ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਖਾਣਾ ਤੁਸੀਂ ਵਾਪਸ ਘਰ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਸਕਦੇ।

ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਬਰਾਂ ਲਈ ਘਰ ਵਿਚ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਗੁਜਾਰਾ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਦੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਚੀਜਾਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੀਪ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਤੱਦ ਮੈਂ ਹੋਟਲ ਮੈਨੇਜਮੈਂਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਲੇਕਿਨ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਮੇਰਾ ਜਨੂੰਨ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।

ਰਣਵੀਰ ਬਰਾੜ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਚੇਲਾ

ਦੀਪ ਨੇ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਸ ਦਾ ਸੇਹਰਾ ਉਹ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ- ਸ਼ੇਫ ਰਣਵੀਰ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਚੇਲਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਖਾਣਾ ਪਕਾਉਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਉਸ ਦਾ ਸੇਹਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ YouTube ਵੀਡੀਓ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰੈਡੀਮੇਡ ਪਿੱਜਾ ਬੇਸ ਦੀ ਵਰਤੋ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਆਟਾ ਲਗਾਉਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਿੱਖਣ ਤੱਕ, ਇਹ ਸਭ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟਿਊਟੋਰੀਅਲ ਵੀਡੀਓ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ।

ਹਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਾਹਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ ਜੋ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਉੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਉੱਤੇ ਜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਉਂਜ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਜਾ ਅਤੇ ਬਰਗਰ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚੰਗੇਰਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜੇਦਾਰ ਗਾਰਲਿਕ ਬਰੇਡ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਤੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਵਾਦ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਚਾਰਜ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰਾਸ਼ੀ ਵੀ ਇੰਨੀ ਸਸਤੀ ਹੈ ਕਿ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਰ ਖਰਚ ਕਰਨ ਉੱਤੇ ਵੀ ਜੇਬ ਉੱਤੇ ਬੋਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧਕੇ, ਦੀਪ ਭਾਜੀ (ਭਰਾ) ਬਹੁਤ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਦਿਨ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਿੱਥੇ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਇਹ ਫੂਡ ਟਰੱਕ…?

ਪਿੱਜਾ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਦੀਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਥੇ ਚਾਰ ਹੋਰ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਪਰੋਸਣਾ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਮਾੜੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੀਪ ਦੇ ਧਾਲੀਵਾਲ ਜੰਕਸ਼ਨ ਨੂੰ ‘ਪਿੱਜਾ-ਬਰਗਰ ਜੰਕਸ਼ਨ’ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਹੁਣ ਲੋਕ ਨਾ ਕੇਵਲ ਪਿੱਜਾ ਅਤੇ ਬਰਗਰ ਖਾਣ ਦੇ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਦੀਪ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਅਤੇ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਪੇਸ਼ਾ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਜਾਨਣ ਲਈ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਗੋਰਖਪੁਰ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਤੌਰ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ।

ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਇੰਨੀਆਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹਨ ਕਿ ਅਕਸਰ ਉਹ ਬਿਜਨੇਸ – ਬਿਜਨੇਸ ਦਾ ਖੇਲ ਖੇਡਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਵੇਖਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਠੀਕ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਪਨੀਰ ਮੱਖਣੀ ਪਿੱਜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਥੇ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁਪਰਹਿਟ ਡਿਸ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਬੁੱਧਵਾਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮੁਫਤ ਆਫਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦਿਨ ਆਮਤੌਰ ਉੱਤੇ ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਉੱਤੇ ਭੀੜ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਫੂਡ ਟਰੱਕ ਰੋਜਾਨਾ ਸਵੇਰੇ 11 ਵਜੇ ਤੋਂ ਰਾਤ ਕਰੀਬ 9 ਵਜੇ ਤੱਕ ਚਾਲੂ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

ਤੁਸੀਂ ਪਿੱਜਾ ਫੈਕਟਰੀ ਲਈ ਟੋਲ ਪਲਾਜਾ, ਗਰੈਂਡ ਟਰੰਕ ਰੋਡ, ਢਿਲਵਾਂ, ਪੰਜਾਬ– 144804 ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ।

ਮੂਲ ਲੇਖ: ਵਿਦਿਆ ਰਾਜਾ

ਸੰਪਾਦਨ: ਅਰਚਨਾ ਦੂਬੇ